Zarys historii Szkoły Podstawowej nr2

w Lipnicy Małej.

W archiwum szkoły nie ma żadnych dokumentów dotyczących początku istnienia szkoły.
Prawdopodobnie zbudowano ją systemem gospodarczym około roku 1927.Była to wtedy szkoła cztero-klasowa, w której uczył jeden nauczyciel: od godziny ósmej klasę pierwszą i drugą, a od jedenastej trzecią i czwartą. Tak było do wybuchu II wojny światowej . W czasie wojny zajęć szkolnych nie było-lekcje rozpoczęły się dopiero w 1945 roku.
W roku szkolnym 1960/61 zakończono rozbudowę budynku szkolnego- dobudowano skrzydło, – dzięki któremu szkoła otrzymała 3 sale lekcyjne. Z końcem roku szkolnego 1961/62 odchodzi dotychczasowa kierowniczka szkoły Zofia Niżnik, a jej stanowisko obejmuje Edward Paździor.
Wzrasta z roku na rok liczba uczniów, więc sprawą pilną staje się powiększenie podwórka i boiska szkolnego. W 1962 roku kierownik podejmuje starania o uzyskanie działek z Państwowego Funduszu Ziemi, by dokonać zmiany z właścicielami działek znajdujących się tuż przy budynku szkolnym. Po trzyletnich staraniach Edwarda Paździora, dzięki pomocy miejscowej G R N mimo sprzeciwów niektórych właścicieli powierzchnia podwórka szkolnego wzrasta prawie do 50a.Poprawia się także baza lokalowa, gdyż szkoła przestaje być szkołą zbiorczą. Uzyskaną działkę bardzo szybko zagospodarowano: urządzono boisko do siatkówki i piłki ręcznej, które w zimie zamieniano na lodowisko. Pojawia się także skocznia i ogródek.
Terenu wokół szkoły nie można było jednak ogrodzić, ponieważ przez podwórko przechodziła droga dojazdowa do pól. Dopiero w roku 1973, po ośmiu latach starań kierownika szkoły, zlikwidowano przejazd i przystąpiono do ogrodzenia terenu szkoły. Od tej chwili przez podwórko przestały jeździć furmanki, znikły z niego samochody i odpustowe stragany. Do dzisiaj jednak szkolne schody są ,,amboną’’ dla sołtysa, z której po niedzielnej sumie wykrzykuje lokalne ogłoszenia.
W 1966 roku, przykryty gontami dach na starej części zaczyna przeciekać, więc E. Paździor wstępuje do władz o pozwolenie na zmianę pokrycia dachu i rozbudowę szkoły systemem gospodarczym. Napotyka na gwałtowny sprzeciw nie tylko władz, ale i miejscowej ludności, która za pilniejszą sprawę uznała budowę szkoły nr3. Musiał mieć kierownik dużą siłę przekonywania, bo w czerwcu 1969 roku przystąpiono jednak do rozbudowy. 20 sierpnia następnego roku, dzięki pomocy mieszkańców wsi, którzy oprócz włączenia się do pracy przydzielili 40 m3 drewna, pracę zakończono. Nie pozostał obojętny na los szkoły także pan Rybiński, właściciel prywatnego lasu, który dał 10 m3. Przez rozbudowę szkoła uzyskała 3 sale lekcyjne i mieszkanie dla kierownika. Dopiero od tej chwili wszystkie zajęcia lekcyjne odbywają się w budynku szkoły, który ma 8 sali lekcyjnych.
22 grudnia 1971 roku był ,,jasnym’’ dniem dla mieszkańców Lipnicy Małej, gdyż wtedy, po siedmiu miesiącach elektryfikacji po raz pierwszy zabłysło światło elektryczne. Ten fakt zmienia wiele także w szkole. Założono hydrofor, zakupiono telewizor, radio, magnetofon i rzutniki.
Lata siedemdziesiąte to okres, kiedy uczniowie aktywnie pracują na rzecz wsi: wyrównują teren wokół ośrodka zdrowia, sadzą drzewa koło drogi i placu publicznym, wykonują drobne prace przy budowie domu nauczyciela i restauracji oraz wiele innych.
W 1986 roku umiera tragicznie dyrektor Edward Paździor. Kolejnym dyrektorem zostaje Janina Podstawska- Dziedzik, a po jej przejściu na inne stanowisko w grudniu 1987 roku- Barbara Łuka.
Wówczas do szkoły uczęszcza 162 uczniów, a zatrudnionych na czas nieokreślony jest ośmiu nauczycieli. Oprócz katechetki, w szkole uczy religii dwóch księży.
Bardzo dużym utrudnieniem w pracy szkoły były małe sale lekcyjne, które nie mogły pomieścić coraz liczniejszych roczników. Brak także sali gimnastycznej z prawdziwego zdarzenia. Dzięki uprzejmości ks. Proboszcza szkoła korzystała z pomieszczenia w domu katechetycznym, ale było to tylko chwilowe rozwiązanie problemu. Najbardziej jednak palącą sprawą był remont starego skrzydła i przeciekającego dachu oraz zmiana elewacji.